ANTON TSJECHOV (1860 – 1904) en het psychologisch realisme
Inleiding
- Belangrijkste en meest gespeelde 20e E Russische theaterauteur
- Aan basis psychologisch realisme, maar werk evenzeer symbolistische, impressionistische en zelfs proto-absurdistische trekjes
- Brak ‘la pièce bien faite’ open: stukken bij aanvang reeds begonnen lijken + na einde nog doorlopen
- Schiep ‘stemmingstheater’ = personages trachten tevergeefs te redden uit saaie/uitzichtloze situaties
- Als realist minder aandacht voor uiterlijke dramatische actie dan voor weergave milieu
- Kritiek op parasiterende burgerij, sympathie voor gewone man
- Door latere communistische machthebbers als voorbode revolutie beschouwd
Biografie
- Kommervolle en armoedige jeugd
- Studeerde geneeskunde
- Tijdens studententijd moest voorzien in eigen onderhoud + familie
- Gaf privélessen + schreef humoristische verhaaltjes voor boulevardbladen
- Kreeg stilaan enige bekendheid als auteur, zodat hij paar verhalenbundels kon uitgeven
- Geneeskunde bracht hem in contact met menselijke ellende, ziekte en dood
- Ervaringen die zijn kennis menselijke psyche verrijkten
- 1900: trouwt met actrice Olga Knipper
- 1904: gezondheidstoestand verergert; gaat voor kuur naar Badenweiler in Duitsland, sterft
Van kortverhaal naar theater
- Jaren ’90: bekend schrijver – meester van kortverhaal
- Tegelijk erg bedrijvig als arts: hongersnood in 1891 + cholera-epidemie, als districtsarts voor armen en zieken
- Kampt sinds studententijd met gevolgen tuberculosebesmetting
- Ontpopt zich in jaren ’90 ook als belangrijk theaterauteur
- Vanaf 1895 neemt theater belangrijke plaats in in leven
- Voordien al enkele komische stukjes
- 1e grote stuk: ‘Ivanov’ (1887): half succes
- 1e opvoering ‘de meeuw’ (1896):
- mislukking te wijten aan slechte interpretatie
- 1898 door Moskous Kunsttheater: groot succes
- Sindsdien nauwe samenwerking met Stanislavski en Nemirovich-Danchenko (brengen meeste van zijn beroemde werken in wereldpremière)
- ‘Oom Wanja’ (1899)
- ‘De drie zusters’ (1901)
- ‘De kersentuin’ (1904)
Verniewend
- Erg verfrissend en origineel voor zijn tijd
- Uitermate gediend door psychologiserende interpretaties Kunsttheater
- Sfeer baadt vaak in melancholie, getemperd door glimlach + zelfs humor
- Werk wordt vaak zwaar op de hand gespeeld
- Overdreven gevoel voor tragische
- Onvoldoende aandacht voor in se lachwekkende zwaarmoedigheid welgestelde kleinburgers
- Werk louter dramaturgisch, minder sterk dan Ibsen of Strindberg: wel meest subtiele van 3
- Verbazingwekkend dat stukken die zich afspelen in totaal andere wereld, 100 jaar later, nog steeds kaarsrecht overeind in theaterlandschap dat sindsdien zo veranderd is